بخش مشاوره

ممنون!

با عرض سلام و خسته نباشید
روانشناس محترم
من زنی هستم 29 ساله متاهل و دارای یک فرزند دختر یک ساله
مشکل من این است که مدتی است مخصوصا بعد از زایمان دچار فراموشی میشوم مثلا چیزی را سوا میکنم و جوابش را میگیرم اما بعد از مدتی دوباره همان سوال را میکنم چون یادم نیست چه جوابی شنیده ام از طرفی در محیط کارم هم این مشکل من برایم بسیار اذیت کننده و مشکل آفرین شده مثلا فلان تلفن یا فلان نامه اصلا در خاطرم نمی ماند
و به طور کلی در یادگیری و گیرایی بسیاری از مطالب خیلی کند عمل میکنم
دائم از طرف شوهرم سرزنش میشوم که چرا ادم خنگی هستم و خوب بعضی مطالب را یاد نمیگیرم و یا یادم نمی ماند گاهی بخاطر این حالتم در جمع بسیار خجالت میکشم مطالبی را که دیگران خیلی زود می فهمند و به ان عکس العمل نشان می دهند مثلا می خندند و یا جواب می دهند را من دیر متوجه میشوم و شاید گاهی باعث استهزاء دیگران نسبت به خودم مخفیانه یا آشکارا میشوم
من دارای لیسانس مدیریت هستم و فکر نمیکنم اگر از نظر هوشی پایین بودم تا این سطح پیش میرفتم از طرفی من اعتماد به نفسم بسیار پایین است و فکر میکنم بخاطر همین مشکلم بیشتر هم شده
بخاطر این حالتم نگران آینده دخترم هم هستم این که این مشکل من روی او هم تاثیر گذار باشد
من فکر میکنم عکس العمل اطرافیان هم در این مورد خیلی مهم باشد متاسفانه شوهرم از همه بیشتر در این زمینه مرا بیشتر سرکوب و سرکوفت می دهد
چند بار تصمیم گرفتم به یک مشاور یا روانشناس مراجعه کنم اما دقیقا نمیدانم به کدامیک از اینها در مورد مشکلم مراجعه کنم؟ خواهشمندم در این زمینه مرا یاری کنید و بگویید چگونه این مشکلم را رفع کنم؟
با تشکر فراوان از پاسخ شما

با عرض سلام و خسته نباشيد خدمت دوستان:
من به دنبال سوالات كنكور دكتراي رشته روانشناسي باليني مي گردم. ممنون ميشم اگه كمكم كنيد.
باتشكرـ روازق

_________________

مدیر وبلاگ:

اگر توانستیم در اسرع وقت به شما کمک خواهیم کرد.

ممنون از لطف شما

چکار کنم تا به درس خواندن علاقه مند بشم؟

mikhastam age beshe mail bzanm bejaye comment vali tu pagetun mail nazashtid

سلام،
من امروز به یه مطلب وبلاگ شما با عنوان آیا حاضرید با کسی که رابطه جنسی با کسی دیگر داشته ازدواج کنید؟ به چه دلیل؟ برخوردم. بعضی نظرات رو هم خوندم.
توی نظرات، شخصی بود به نام نرگس در این آدرس:
http://farakav.wordpress.com/2007/12/22/townswoman/#comment-351

من کامنتهای ایشون رو مطالعه کردم. سوالی که برام بوجود اومد درباره راه حل مشکل ایشون یا مشکلات مشابه ایشون هست.
یعنی من دوست دارم بدونم یک زن چطور می تونه همچین زندگی رو جمع کنه که کامل اصلاح شه.
فکر نمی کنم خود خانم نرگس این کامنت رو بخونه ولی منظور من اصلا شخص ایشون نیست از اونجایی سوال می کنم که این مشکل رو قبلا هم دیدم. کساییکه همسرشون به رابطه های مخفیانه عادت دارن و براشون کاملا عادیه.
می خوام بدون این چنین رفتارهایی اصلا کامل برطرف میشه اگه میشه چطوری؟

ممنون
امیرحسین

_____________________-
مدیر وباگ:
سلام آقای امیر حسین
بسیار ممنون از حسن توجه شما
بله برای درمان می توان از شیوه های روان تحلیلی و هم چنین رفتار درمانی استفاده کرد. این درمان می تواند مدت زیادی ، بیشتر از چند ماه طول بکشد..
مثلا” در یک شیوه می توان :
از سایکودرام یا نمایش درمانی استفاده کرد..
یعنی زن نیز نقشی بازی کند که مثلا” با یک مرد دیگر نیز ارتباط دارد . این چنین می توان به بیداری شخص مورد نظر اقدام کرد. البته باید زیر نظر یک مشاور و روانشناس مجرب این کار را انجام بدهد.

با سلام. برادری دارم 23 ساله که از بچگی عادت کرده هر چیزی که میخواهد با زور و دعوا و دادو بیداد بگیرد. مدت 6 سال است با دختری رابطه عاطفی دارد و متاسفانه از زمان شروع این رابطه افت تحصیلی شدیدی داشته . این ترم در حال فارغ التحصیلی از دانشگاه بود که با یک اتفاق همه چیز نا بود شد. ماجرا از این قرار بود که برادرم رفته بود به دختره سر بزنه که پدرش میرسه اون هم پنهان میشه و چون خیلی بی منطق و یکدنده است نتونسته تا پیش اومدن شرایط مناسب صبر کنه و خودشه از خونه اونا که طبقه سوم یک اپارتمان انداخت پایین و شدیدا اسیب دید به نحوی که 6 ماه بهبودیش طول میکشه. الان هم چون نمیتونه بیرون بره شدیدا عصبی شده و دائم گریه میکنه. هر روز هم با دختره دعوا داره البته بیشتر مواقع حق با دختره است.حالا شما میگین ما چطوری باش برخورد کنیم که دست از خود خواهیش برداره و در عین حال افسرده نشه. میدونم خیلی سخته ولی شما بگین امیدی هست؟

_________________-

آذر عزیز:
بهتر است بیش از آن که دیر شود وی را متقاعذ کنید که نزد یک مشاور برود…. و گرنه چه حال و چه در آینده دچار مشکلات عدیده ای می شود..
این جنون جوانی است ، و تا مدتی در وی وجود دارد… بهتر است سریعا” به مشاوره با یک روانشناس برود…

موفق و موید باید…

سلام من نمی دونم چه رشته ای رو انتخاب کنم که همه اون چیزایی که دوست دارم به دست بیارم و موفق باشم

شادی عزیز:

در اولین قدم علاقه خود را قرار دهید.

بعدا” ملاک های دیگر… اگر چنین کنید در رشته مورد نظر خود موفق می شوید.

به بازخوردهای بیرون کاری نداشته باشید.. تنها خودتان را در نظر بگیرید.

سادی عزیز

نمی توانم قول بدهم شما می توانید از همین بخش با من در ارتباط باشید.

من خیلی دوست داشتم برم ریاضی اما متاسفانه نمشه از هنر هم خیلی خوشم میاد اما فنی حرفه ای از ایندش میترسم حفظیم هم خوب نیست برم انسانی شما چی میگین ؟

با یک فرد معتاد چه باید کرد تا آن فرد دست به ترک بزند؟

برای شادی عزیز:

شادی عزیز هیچ کس نمی توانند شما را در امر انتخاب یاری کنند . من نیز تنها می توانم نظر شخصی خودم را بدهم، شما بهتر است آن چه که خود می پسندی انجام پدهیدی. و مطمئن باشس که آن درست ترین مورد است….

___________________________

برای آرش عزیز:

آرش یک فرد معتاد تنها 1 درصد اعتیاد جسمانی دارد و 99 درصد آن روانی تا خود او نخواهد نمی توان کار به خصوص کرد… البته تکنیک های وجود دارد که او را به ترک راهنمایی کرد..

__________________

برای مهدی:

شما بهتر است برای این مورد هر چه سریع تر نزد یک روانپزشک مراجعه نمایید.

من حدود یک هفته هست که با دختری که شماره ی موبایلشو از دوستم گرفتم دوست شدم -فقط از طریق تماس تلفنی-و دختررو تا به حال ندیدم و حالا قرار است که 2 روز دیگر سر قراری که گذاشتیم بروم – حالا مشگل من اینجاست که من خیلی دوست دارم با این دختر ملاقات و دوست صمیمی شوم ولی مادرم که از قبل موضوع را با او در میان گذاشته بودم و دیدم که او با من بد رفتاری کرد منکر آن شدم – و تماس خود را پنهانی ادامه دادم حالا میخاستم بدانم من چکار کنم که هم به این دختر برسم و هم مادرم را توجیح کنم چون هنوز مادرم سر این موضوع با من بد اخلاقی و بسیا مشکوک شده است.

سلام…..من یه دختر 20 ساله ومجردم ….ما سه تا خواهریم ومن فرزند آخر هستم…ازتقریبا دو سال پیش که دومین خواهرم ازدواج کرد وهم زمان بااین اتفاق من وارد دانشگاه شدم بشدت روابط اجتماعی ام ضربه خورد …شاید این مسایل ربطی به مشکل من نداشته باشه ولی من گفتم …من درسم خوبه وخوشبختانه از نظر ظاهری هیچ مشکلی ندارم …اما احساس حقارت میکنم……..چون نمیتونم بادیگران صمیمی بشم …شوخی کنم ..یا وقتی کسی قصد تمسخر منو داره جوابشو بدم وضایعش کنم ….یاحقمو بگیرم ..متاسفانه توی کلاسمون دوسه نفر هستند که من شدیدا از اونا می ترسم …شاید بخندید ولی من میترسم …مثل یک بچه…..من دلم نمی خواد صبح ها که وارد کلاس میشم اونا روببینم…مخصوصا یکیشون همیشه میخواد باعث بشه دیگران به من بخندند ….باور کنید من یه روزایی صبح ها باخوندن آیه الکرسی وارد کلاس میشدم ولی انگار اون حواسش به دره که وقتی من وارد میشم منو دست بندازه ..اون یه جوری به من نگاه میکنه بایه خنده موذیانه که منو یاد شیطان می اندازه..متاسفانه مامانم ازبچگی به مایاد داده که برای کمک به دیگران خیلی زودداوطلب باشید …ولی خودتون تامیتوانید ازدیگران تقاضای کمک نکنید .جواب بدی رو بابدی ندید ..بازبونتون دیگران رو اذیت نکنید..البته اینا خیلی خوبه ولی به چه قیمتی … اینکه از تموم حقوقت بگذری وحتی ادمای مظلوم هم فکر کنن تو انقدرچلمنی که میشه هر استفاده ی ابزاری از تو کرد اصلا خوب نیست … حتی اگه یه نفر باخنده به مامتلک میپروند وما میخواستیم باخنده جوابش روبدیم مامانم جلوی همه به مامیگفت که ساکت باشیم (البته بالبخند)…خلاصه ما زیاد بلد نشدیم که حقمون رو بگیریم والبته وضع من نسبت به دوتا خواهرم حادتره وضایع کردنم خیلی راحته..البته من نمی خوام همه تقصیر ها رو به مامانم بدم …چون من دیگه بچه نیستم وباید خودم این مشکلو برطرف کنم…..حرف زدن درجمع هم برام خیلی سخته …..گاهی زبونم قفل میشه وبه معنای واقعی کلمه دیگه حتی یک کلمه هم نمیتونم حرف بزنم …حتی اشک توی چشمام حلقه میزنه …البته منظورم این نیست که گریه ام میگیره …نه ..ولی چشمام پر از آب میشه ….مث کسی که میخواد گریه کنه….چنان قلبم می تپه که احساس میکنم حرکت قفسه سینه ام مشهوده….پیش دوتا مشاور هم رفتم ….اما… شاید تعجب کنید ….ولی من به مشاور هام وابسته میشدم ..ودرطول هفته اگه با بچه های کلاسمون مشکل پیدا میکردم منتظر روزی بودم که برم پیش مشاورم ودلم رو خالی کنم…….بدون اغراق میگم …..مث یه بچه که از مامانش برای یه مدت جداشده ومنتظره که مامانش رو ببینه تااز تموم اونایی که در مدت جدایی از مامان اذیتش کردن گله وشکایت کنه ….حتی به پیشنهاد یکی از اونها در کارگاه مهارت های ارتباطی وخودآگاهی شرکت کردم اما وقتی از من خواستند در کارگاه خودمو معرفی کنم نتونستم چیزی بگم وفقط سرمو انداختم پایین ودلم میخواست به طرف در فرار کنم واین باعث شد همه به من بخندند…راستش دیگه هم حاضر نیستم برم پیش مشاور.چون وقتی میرم مث عاشق تمام روزو به مشاورم فکر میکنم .یه جورایی دچار وسواس شدم…دلم میخواد ناراحتی خودمو به موقع ابراز کنم …مثلا اینو تو کارگاه مهارت های ارتباطی یاد گرفتم …..ولی واقعا نمی فهمم کی باید ازحرف دیگران ناراحت بشم وکی ناراحت نشم …..امیدوارم این احساس عجیب منو درک کنی ..درضمن من با مامانم زیاد راحت نیستم …یعنی باهم خیلی خوبیم ولی من ترجیح میدم مامانم از مشکلات من بی خبر باشه …..ما در مورد مسایل خیلی عادی باهم حرف میزنیم ولی رابطه مادر ودخترونه ای باهم نداریم ..مثلا بااینکه من 20 سالمه مامانم هیچ وقت در مورد ازدواج باهام حرف نمی زنه ….البته من خودم هم زیاد مایل نیستم که درباره این مسایل بااون حرف بزنم ..یه چیز دیگه هم هست ..من یه دنیای مجازی دارم که فقط اعضای خانوادم ازش باخبرند ….توی اون دنیا من یه پیرمرد هستم که دو تاپسر دارم ………راستی من هنوز نمیدونم که برای مشاوره باشما باید همین راهی رو که دارم طی میکنم بکنم یانه …دنیای مجازی من خیلی جالب وعجیبه والبته توضیحش طولانی …اگه بفهمم از همین راه باید باشما مشاوره کنم حتما دفعه بعدی براتون بیشتر توضیح میدم

اگه چیزی ازحرفام براتون مبهم بود لطفا بفرمایید تابراتون توضیح بدم ……..راستی من خیلی دوست دارم یکی منو روانکاوی کنه ….آیا شمااین کاررو انجام میدهید …………یک دنیا متشکرم

سلام جناب فراکاو عزیز ..راستش من تازه باوب شما آشنا شده بودم که مطلب بالا رو براتون فرستادم …اماوقتی به قسمت های مختلف سرزدم متوجه شدم که یه زهره خانوم دیگه هم هستند که انگار ایشون هم از خوانندگان پروپاقرص شماهستند …..جسارتا یه کمی نگران بودم که شما منو باایشون اشتباه بگیرید …….در صورتی که لازم بدونید بفرمایید که اسمم رو عوض کنم …..در ضمن دست مریزاد ……… وب شما فوق العاده ست …..اینو بدون هیچ تعارفی عرض میکنم

salam mamnun az inke emkane moshaveraro baraye ma faraham kardin man moshkelam ine ke ye royae tekrar shvande daram ke azyatam mikone az shoma mitunam komak begiram age javabetun mosbate ba email baratun bishtar tozih bedam ba tashakor

باعرض سلام وخسته نباشید
من دختری 18 ساله هستم ودانشجو رشته کامپیوتر.همیشه در درس وکار های دیگه موفق بودم اما الان مدتی است که وقتی یک کاری رو می خوام انجام بدم دچار استرس شدید می شم به طوری که دستام می لرزه وباعث میشه که از انجام اون کار ترس داشته باشم واصلا اون کار رو انجام ندم به خصوص در جمع هایی که می خوام صحبت کنم مثلا ارایه یک کنفرانس ویا حتی کارهای دیگه از این قبیل با اینکه من واقعا توانمند هستم ولی این استرس باعث می شه خیلی از کارها رو انجام ندم خواهش می کنم من رو راهنمایی کنید.

براي زهره عزيز:

امروز تونستم مطالب شما را با دقت بخوانم و از اين كه تاكنون نتوانستم جواب شما را بخوانم عذر خواهي مي كنم:
زهره عزيز ، يك مشاور يا روانشناس معجزه نمي كند. احساس اختلال از درون شما شروع شده است و اين نكته خوبي است. و خود اقدام به اين كار كرده ايد.

مادر شما سعي داشته كه شما را خوب تربيت كند ، نه عالي براي دنياي بيرون. شما از اين مشكل رنج مي بريد كه نمي توانيد به اثبات هويت خودتان در نزد ديگران بپردازيد.

مادر شما نقش كليدي در رفتار شما بازي كرده است . و اين نكته هم مهم است كه شما اصلا” از روابط خودتان با پدرتان حرفي نزده ايد و اين نيز كليدي ديگر براي طرح درمان شما است.
شهر مجازي شما نيز با خانواده تان نيز كليدي ديگر.

ابتدا از مادر شروع مي كنيم :

بهتر است روايط خود را با مادرتان افزايش دهيد و آن را عميق تر نماييد. چون او مي تواند كمكي باشد به شما. در هر مورد كه مي توانيد با خانواده تان مشورت نماييد به خصوص والدين….
آن گوش زد هاي مادرتان هم براي دوران كودكي خوب است نه براي زندگي كنوني … انسان بايد معتدل باشد و با اعتدال است كه ما مي توانيم در اين دنياي كنوني زندگي كنيم.
شما با اعتدال هم جاذبه داريد و هم دافعه . و اين اصل است نه اين كه تنها بخواهيد جاذبه داشته باشيد . چون دوست همه كس، دوست هيچ كس نيست….

اما درباره اين كه از ديگران وحشت داريد به خصوص از مردها :
اين به روابط شما و خانواده تان با پدرتان بستگي دارد و برمي گردد. روابطي كه طبق صحبت هاي شما چندان دلخوش نيست… بايد در جهت ترميم اين رابطه نيز گام برداريد….

انسان ها ، و به خصوص جنس مونث سريع از اين كه تغيير رفتار در ديگر شده است اطلاع مي يابند . من مقاله داشتم درباره نورون هاي آينه اي كه مي توانيد در اينترنت دنبال آن بگريد. به واسطه اين نورون ها شما سريع تر از رفتار ديگري با خبر مي شويد…
اگر شما ضعف نشان دهيد ، ديگري حتما” قدرت نمايي مي كند ،
اگر شما قدرت نمايي كنيد ، ديگري ترجيح مي دهد كه در برابر شما ساكت بنشيند و از موضع ضعف با شما روبه رو مي شود. اين ها يك اصل هستند.

هيچ گاه از صحبت كردن نترسيد زيرا با هر بار فرار ، دفعه ديگر فرار را سريع تر انجام مي دهيد. ( مانند مورد تلفن همراه )
شما از جملات كوتاه بيشتر استفاده كنيد و بعد از تسلط بر آن مي توانيد جملات و صحبت خود را به درازا بكشانيد.

هميشه اين جمله را همراه خود داشته باشيد يعني در يك برگه ياداشت نماييد و بخوانيد : كه مي توانم به راحتي صحبت كنم… تكرار تكرار تكرار كنيد تا ملكه ذهن شما شود … تكرار تكرار فراموش نشود. براي هر كاري مي توانيد جملات مشابه اي را ساخت … خواهيد ديد كه قدرت تلقين چه ميزان است…
طرح درمان هميشه به درازا مي كشد و انتظار نداشته باشيد كه در مدت كوتاه جواب بدهد…

نكته بعد شهر مجازي تان:

شما بهتر است هر چه سريع تر اين شهر را ترك نماييد زيرا شما دوست داريد و به احتمال رياد در دنياي واقعي نيز بدين گونه رفتار نماييد . در حالي كه دنياي واقعي چيز ديگري را از شما مي طلبد.
اين من ايده آل را از خودتان دور نماييد كه من خوبم و خوب خواهم ماند، اين را بگوييد كه من مي توانيم گاهي شرور نيز باشم… اصل اعتدال ……

اميد دارم كه توانسته باشم همدل خوبي با شما باشم. حالا من زياد حرف مي زنم يا شما !!!
هيچ گاه از صحبت كردن نهراسيد .:
لينك هاي زير را بخوانيد.:

http://farakav.wordpress.com/2007/11/29/no-or-yes/

http://farakav.wordpress.com/2008/07/05/stress-and-job/

http://farakav.wordpress.com/2008/08/13/enteghad-az-digaran/

جناب فراکاو عزیز …..خیلی متشکرم ….تمام تلاشم را برای عملی کردن توصیه هایتان خواهم کرد……اصلا شما جماعت روانشناسها فوق العاده اید ……فکر کنم دارم عاشقتون میشم……به امید موفقیت وشادکامی روز افزون برایتان